

MAR IO LEONI E LA
“
LUI SA D ’A S T
M a rc h .
(S'appressa affettuoso)
E se
c ò l
seugn dventeissa
[realtà?
Se poch lóntan da sì l'angel d' tòa vita
A la sóa sòlitudine a tròveissa
Cònfort ant’ ij to vers? E se còl seugn
As ripeteissa sempre a oeuj duvert?...
S e
travers a lé spassio, ’n tòa persòn.
Còme n’ultim salut d'anima cara
A riveissa a
’1
to coeur la vós?...
A v ó c a t .
(Interrompendo)
D’ Luisa?
M a rc h .
La vòs d ’ Luisa:
e
bin, cosa it dirle?
A v ó c a t .
(
L'abbraccia)
Ij dirla che ’n ciel j ’è ancóra ’n Dio!
M a rc h .
Ringrassia dunque la bòntà suprema
Ch’a l'ha mandate stò suprem cònfort.
Luisa a l'è
11
’n facia, ant còla cà
Che un me pi car amis a l'ha cedume,
Per ch’a fussa pi vsifta a còl ingrat,
Che per la smania d ’avanssesse trop
A l’ha piòmbane tuti ant ’l dòlòr...
(Vedendolo riflettere)
L’è nen madur ’l frut, l a vìa ben ditlò,
It sèmne al vent...
A v ó c a t .
(Imprecando)
Destini Oh, ma
v ’ió
giurò:
Se mi l’hai un regret l ’è mach per chila.
(Pausa; poi con forza)
E nen resiste almen fin che da ’n Franssa
L'eco dl’insurressiòn d ’ còste pròvincie
A sócórs d’ij fratei ciama a l’aveissa
L'invincibil spà dèi Bonaparte!...
M a rc h .
(Ironico)
Buona...parte? Bel nom... per n’ambissiòs.
(Poi, ispirato)
Dai vej quaich volta, si, as preved l'avnl;
E mi sòn vej... E sòta la divisa
I>él generai an cap già già i travéd-do
HI manto d’un aòtr (i) despota òrgógliòs...
I l'hai vedù ’n ritrat dèi vostr eroe.
A l’ha
’1
bel sguard èd l’aquila, e, t’ lò sas,
L'aquila a regna... Su la frònt del giòvò
Le pieghe d’ la veciaja a «pòntò già
E a tradissi un penssè ferra, incessant...
Meschifia libertà, s’a speta ajut
Dal Cesare fransseis mascrà da Bruto! (2).
(Entra
F rin co ,
col carceriere).
S
c en a
3».
M a r c h e s e F r in c o
e detti.
F ri.n co .
(Al carceriere)
Cosa ch’a fa cól vej?
Carcer.
A l’è so pare...
Frinco. So
pare, bele si? Còn che permess?
Drolò, sti magistrat ch’ai dàn ’l pass
A n'estraneo!...
March.
Mi? Ma a l’è me fieul.
Dal me dòlòr còmoss...
Frinco.
(Ironico)
Oh, che cheur tèner,
Còj giudici pietósi Da già a pòdiò
Deurvie le porte dia pèrsón a chiel...
I peule andè, brav om...
March.
Brav’om, sicura.
E as peni nen disse istess èd sòr marches.
Frinco.
Oh, vivadlo! Ma av dèspiaslò d’ volte
Chitè vostr fieni tant prest? Venie ch'iv trenva
Un post davsin a chiel?
Avócat.
(Pregando)
Pare, lasseme.
A l’è pi fort, e a l’ha rasón.
M a r c h .
(Con rabbia)
S ’i fussa
Pi giòvò d’na trantefia...
(Con sguardo di sfida. Poi abbraccia il figlio)
Ambrassme almeno. A permètt-lò, marches? (
Ironico
)
A v ó c a t.
Papà, sai nen la sort che
'1
tribunal
Am darà, ma giurane, s’i deuv meuire,
Che ■ chila » a savrà mai...
M a rch .
Mai, l ’è dificil...
Però a
16
savrà nen fida a còl di
Che a cònsòlela per la mort dlé spòs
A l’avrà so bambin... (3)
A v ó c a t.
Grassie!
M a rch .
Còrage!
(S'avvia, poi torna ad abbracciarlo)
A v ó c a t.
Un’aòtra volta.
M a rch .
(
Ironico)
Se
’1
marches permett...
( L 'A v v o c a t o
lo bacia)
A v ó c a t.
Còst per Luisa...
(M a rco
parte piangendo, ma fissando il
m a rch e se .
Pausa).
S
cen a
4*.
A v ó c a t
e
m arch es F r in c o .
F r in c o .
A
disò che la neuit
Porta cònsei; a lò disò, me smia,
I so cari Fransseis. I vefló a sente
Che cònssei ch’a l’ha daje...
A v ó c a t.
(Senza guardarlo)
Ij na dagh un
A
chiel cònssei, ch’a l ’è d’ nen pròvòcheme...
F r in c o .
(
Ironico)
I l’hai subì, avócat, senssa arsentime
L ’irònia d ’ còl vej... Ma adess lò avertò
Che anche la mia passienssa a l’ha i so limit.
E ’l temp a passa. Dunque ch’a rispónda!
A v ó c a t.
I l’hai gnente da die.
F r in c o .
E a l’è decis
D ’ rifiutè la sóa firma a còsta carta?
(Trae
m«
foglio)
A v ó c a t.
(Con scherno)
Ah, dunque chiel, marches, a veul
[tenteme!
Ah chiel a spera
riesse, e vèddme a cedei
l ’è d ’ presunssión, marches, ant còst so pass...
F r in c o .
(
Freddo)
Ant còst mentre, avócat, che chiel a parla
I giudici a decidò dia sóa sort.
A sta da chiel. Ch’ai pensa, a fe ’n manera
Ch'ai mitigò
'1
rigòr d* nostra giustissia.
A v ó c a t.
La sóa giustissia? Ch'a pròfafla nen
Còl sacrósanto nom. Se ancóra ai fussa
Una giustissia an del,
€1
marche» Frinco
A
sarta al me post
F r in c o .
(
Ironico)
Ma s’a j'è nen
Còla giustissia an del. bsogna adatesse
A
rangè ij còat eòa l’aòtra, si. ns’ la tera.
Mentre un’emenda publica a s’ dòvrìa
Pretende da un còlpevòl, ai còoced
E
1
regio tribunal, ant sóa demenssa,
Una segreta emenda, anvece, scrita...
An fin d ’ij c t e t a l’è un dóver d ’ònòr
Ciamè perdón d ’ij òfetse...
A v ó c a t.
Ah,
si.
marches?
Ch’ a velia dunque anche a riamarne scusa
Còla ptebnja
che d’insah
A l’ha curvime,
1
<&d* vostra viteria.
Quand che, parej d’un lader anradnà,
I passava per Ast aa mm ai béri...
A l'han spuame ’n inda... I l’hai senti
Calè ’na bastóni ‘a sia testa. Ma.
Ma mi j ’em grópà... L'han-ne arestaie
Còj vij? (4) E dòn Vandé ch’am fòratava
(1) Alto, non • ahro ».
(3) La stana dice che tale promessa fa maatanata, e la
(2)
Bruto, detto maggiore,
e
l'omonimo, detto minore,
poverétta ignorò tatto per
ma
peno,
tei Romani, dd quali l’uno face cacciare i re tiranni, l'altro
(4) V
9
L
«■corse aU’ucdsiooe di Cesare liberticida, aoao i simboli
te fautori dsBa indipeadsam